Ulan

Nilamon ako ng sarili kong pagkatao sa unang bugso ng ulan ng Mayo. Malamig, ngunit may bahagyang pamatid ginaw sa nangingiligkig na braso. Hindi ko maisip ang hinahanap kong init-kalinga, hindi dahil nasa bag ko ang aking malong. Isa itong mahabang-mahabang paglalakbay ng napakalayong malapit na abot tanaw ngunit hindi ang kanyang kamay. At hindi ko alam kung paano lalakarin ang pabalik. Walang kasingngalay ang mga paang nababad sa nanilaw na tubig, at mula sa tubig―hindi ko maramdaman kung lamig o ligamgam ang kumakapit sa aking buto. Hindi ito paalam, ito'y katotohan.